regen, terroristen, beestjes en ellende

Hallo lieve iedereen! Het is weer tijd voor een berichtje dacht ik:) Voor jullie is de zomer weer bijna over, hier gaat het gewoon door met het mooie weer. Tussendoor vallen er wel flinke buien af en toe, maar de temperatuur blijft hoger dan aangenaam:) Doordat de grond zo droog is, kan de gevallen regen nergens heen en stroomt de boel regelmatig onder. Dat betekent niet alleen veel water, maar ook wegen die kapot gaan, ziektes die lekker verspreid kunnen worden en veel modder. Het leuke is dat het wat groener wordt! De Nijl is 2 keer zo breed geworden, boomtoppen vertellen waar ooit land is geweest, heb er nog geen foto van, want officieel mag je geen foto's maken van bruggen (en doe het dus liever ook niet vanaf de brug...). Dit gebeurt ieder jaar weer en de regering doet er niks aan, die zitten iig hoog en droog, dus waarom zouden ze ook?

Nu kwamen we toch niet zo heel veel meer buiten, want eind augustus was er sprake van een serieuze terrorist threat in Khartoum op UN en UK missions. Inmiddels is het wel een beetje overgewaaid en hebben ze wat wapens en munitie in beslag genomen. Ach, waar ter wereld ben je wel volkomen veilig?

Ik ben er trouwens achter waarom ik niet zoveel heb gegeten toen ik in NL was, er woonde een of ander beestje in me, maar die is er nu gelukkig weer uit. Dus sorry voor iedereen die z'n best heeft gedaan lekker voor me te koken....

Verder ben ik weer lekker aan het werk. Het is nu wel heel erg rustig in tegenstelling tot de drukte eerder. Ik hoop dat er nog genoeg te doen zal zijn totdat mijn contract afloopt. Het is een beetje mijn eigen schuld: ik probeer mezelf een beetje overbodig te maken door zoveel mogelijk taken aan de locale staff over te dragen, dat noemen ze capacitybuilding geloof ik:)

Vorige week ben ik met locale collega's een vluchtelingenkamp in geweest om te kijken hoe ze een plastic sheet distribution gingen voorbereiden. Ze gingen in het kamp kijken wie er in aanmerking kwam voor een plastic sheet tegen de regen. De bedoeling is dat alleen 'temporary' shelters een plastic sheet krijgen. We gingen kaartjes uitdelen en met die kaartjes kunnen ze morgen hun plastic sheet ophalen. Was heel leuk om mee te maken, maar tegelijkertijd ook zo akelig. Gewoon het idee dat mensen onder zulke omstandigheden kunnen leven, geen andere keus hebben, daar kinderen krijgen en die kinderen nooit een beter leven kunnen bieden dan ze zelf hebben gehad. Mensen die stuk voor stuk 20 jaar geleden zijn gevlucht en nu nog steeds in hutjes wonen. Ik heb een gekke vrouw ontmoet die gek is geworden nadat ze haar kinderen heeft zien verbranden in haar hut in de oorlog.... ik zou ook gek worden denk ik. Smerig, droog, dor, ellendig, moedeloos, verlaten zag het er uit. Zo ver als je maar kan kijken, geen enkele boom die schaduw kan bieden of voor brandhout kan zorgen, nergens stromend water. Stel je eens voor dat je nog nooit gedouched hebt? Of op een gewone wc gezeten, geen opleiding kan kiezen, iedere dag dezelfde bruine bonen eet, met z'n allen in dezelfde ruimte slaapt/leeft. En dan komt Medair een plastic sheet brengen om daarmee je leven aangenamer te maken.... Tuurlijk zijn ze er even mee geholpen, maar dit waren er slechts 2,500. En die andere miljoenen dan? Het kan je soms gewoon een beetje teveel worden.

Gelukkig gebeuren er ook nog wonderen in deze wereld; mijn vriendin Marja heeft een dochtertje gekregen! Yara heet ze. Heb haar al via de webcam mogen bewonderen:) Nogmaals gefeliciteerd Mar en Jan!

Ik heb nu wel weer genoeg gekletst dacht ik:) Een goede week allemaal en veel liefs vanuit Sudan!


(kijk voor foto's op http://picasaweb.google.nl/jipenjip)