pootje baden en aapjes kijken

Hallo lieve allemaal!

Hier de laatste update vanaf het Aftikaanse continent (vooralsnog :)). Na de Independence van Zuid-Soedan te hebben meegevierd (was bijzonder!!) ben ik nu een paar dagen aan het genieten op een camping in Oeganda, heerlijk! Heb inmiddels genoeg ananassen gegeten voor een wee-opwekkend effect de rest van mn leven mocht dat ooit van toepassing zijn :). Morgen nog even aapjes kijken op een eiland in Lake Victoria en dan ’s nachts weer op huis aan. Gek hoe snel je weer aan stromend water en electriciteit gewend raakt.

Ik kwam naar Zuid Soedan voor het doen van onderzoek. Uiteindelijk is alles anders gelopen dan gepland, maar zeker niet minder mooi! Ben vooral heel dankbaar. Dankbaar voor deze kans, deze ervaring. Dankbaar voor de mensen die mij voor even hebben toegelaten in hun leven.

Ze hebben me verteld over alle culturele gebruiken en ik heb me vooral verbaasd J:). Wat een verhalen en ideeën! Dat je juist ziektes krijgt van condoom gebruik, dat een koe ziek wordt als een vrouw die ongesteld is melk drinkt….. (en dus mag je geen melk drinken wanneer je ongesteld bent) Voor mij zijn veel dingen bijzonder lachwekkend, maar hier is het voor al de mensen hier realiteit…. Ook zouden kinderen ziek worden wanneer je seks hebt met een vrouw die nog borstvoeding geeft…. (en dat doen ze hier een jaar of 3….) en is dat dus verboden. Zo gek is het dus niet om meerdere vrouwen te trouwen…

In het westen zijn we zo ontzettend bevoorrecht! Dat heb ik in Soedan maar al te goed beseft. Waar ik afgelopen weken was, Uror county is echt helemaal niks. Geen openbaar vervoer, vrijwel geen medische zorg, laat staan een middelbare school. Als je ziek bent ga je gewoon dood als je die 2 dagen naar dat ene hospitaaltje niet meer kan lopen of er gewoon geen medicijnen zijn. Op de markt in de dichtstbijzijnde town is het enige verse voedsel wat er (op dit moment in het droge seizoen) te koop is een paar uien. Hier zegt men dat er sinds Adam en Eva hier niks meer veranderd is (behalve dat ze inmiddels kleding dragen, tenminste de meeste volwassenen) en voor een groot deel klopt dat wel denk ik.

Maar wat houdt het precies in bevoorrecht te zijn? Op materieel vlak zijn we ongetwijfeld bevoorrecht. Maar wat levert ons dat soms op? Ondanks alle materiele gebreken en de onveiligheid is het leven hier wel eenvoudig en duidelijk, dat is soms ook wat waard. Geen slapeloze nachten over welk behangetje je nu weer in de gangkast moet plakken (of achter de kast :)), welke kleur lease auto we nu weer moeten kiezen of welk paar schoenen je vandaag weer aan moet. Geen stress, overgewicht, hartaanvallen of longkanker. Geen irritaties vanwege vertraagde treinen en geen auto ongelukken. Geen onmogelijke beslissingen over leven of dood te hoeven nemen (in de vorm van euthanasie of abortus), geen verpleeghuizen waar je kan vereenzamen.

Wat me vooral opviel is dat mensen het leven (ver)dragen. Geen geklaag, geen gezeur, gewoon doen. Er wordt niet gemopperd, je doet het gewoon. En of dat te maken heeft met het feit dat veel mensen niet beter weten, geen idee, of dat ze al zoveel ellende hebben meegemaakt en niks meer verwachten en alles dus beter is, ik weet het niet. Maar het raakt me wel. Mensen zijn hier sterk en als ze zich druk maken is het om dingen die er echt toe doen, namelijk wat geef ik mn kinderen morgen te eten, hoe zorg ik dat mn vader naar het ziekenhuis komt, hoe zorg ik dat mn koeien niet gestolen worden. En hoe stom ik de culturele gebruiken soms ook vind en hoe ik me soms kan verbazen over gebrek aan initiatief en hoe hard ik met deze mensen kan lachen om de verschillen in onze culturen, en hoe oneerlijk het leven kan zijn voor vrouwen, deze mensen met hun gebruiken en getekende levens hebben me vooral nederigheid geleerd.

Waarom we in het Westen in sommige opzichten beter af zijn, geen idee. Waarom het leven soms oneerlijk lijkt? Ook daar heb ik geen antwoord op. De oplossing evenmin. Wel weet ik dat God ons een plek gegeven heeft in deze wereld, een ieder z’n eigen plek. En mogelijkheden die we op die plek kunnen gebruiken. Om het leven van de mensen om ons heen op een positieve manier te beïnvloeden. Heb je naaste lief als jezelf. Wat een mooi, machtig maar vooral moeilijk gebod (vind het zelf vaak vooral onmogelijk) :)

Het was leuk mn Zuid Sudanese ervaring met jullie te kunnen delen, thanks voor jullie ‘luisterende’ ogen. Ik hoop de meesten van jullie snel weer te zien! (Haha, en begrijp me na dit bericht niet verkeerd; ik kan niet wachten om straks weer een HEMA binnen te kunnen rennen).

X jan